ξαναμπέρδεψε τον καφε με τα κατακάθια του,
το αίμα κληρονομιά από λάθος
τα λόγια φούμαρα
άνθρωπος δίχως πρόσωπο
διαβρωμένος
με την ανοησία του στα μπαλκόνια
δεν ξέρει
δεν θέλει να ξέρει
σκορπάει το σώμα του κομμάτια
ξενηστικωμένο από χρόνια...
όμορφος και χρεωμένος
με ρόλους που μόνο τα λόγια τους γνωρίζει
έρημος
μάνα δύσκολη διάλεξε
πατέρα αόρατο
μα κι όσοι τον ένιωσαν
στα σκουπίδια
εύκολα..
"οι δυο τους ένωσαν τον κακό και μοχθηρό τους πόνο,
σε συμμαχία ανίερη
ν' αφανίσουν ό,τι τους καθρέφτιζε"
καρατόμησε τα σπλάχνα του πρώτα
κι ύστερα έστρεψε το μαχαίρι
σε κάθε ξεπατικωτούρα μάνας
κολληγιά έκανε
από φόβο να υπάρξει...
Ρ.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε...