Με φιλότιμο, σε πόλεμο
πάνω από το μπόι μας
ριχτήκαμε, σε νυχτέρια
αερίζαμε τα κακοφορμισμένα μας
που πυορροούσαν, θεραπείες
εφευρίσκαμε
ολόμονοι
ανοίγοντας το δρόμο
για τη χαράδρα που μας τσάκισε
και μας έσωσε.
Με πολύχρωμο το μαύρο αίμα
κρυμμένοι σε βράχια κοφτερά
προσφαγίζαμε το σώμα μας
σάρκα τη σάρκα και
κρύβαμε λόγια,
πολυλογούσαμε ανοησίες,
σοφοί σε παραζάλη
μαρτυρικών παιδικών χρόνων
γέροι,
ολόγεροι μέσα κι έξω και
πιο μέσα.
Ρ. Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε...