ΑΝΗΜΕΡΗ

Οι φουσκοθαλασσιές της
Μ' όλα της τα ναυάγια
Σπάνε στα αιχμηρά κι απάτητα
Εκείνη αλλού φωνάζει
Σκίζεται στης ερημιάς τους παφλασμούς
Το φασαριόζικο νερό
Γυρεύει λιμάνια κι ακτές 
Μια μόνη στιγμή
Να σταθεί να ησυχάσει.

                           Ρ.Κ.