Η θάλασσα που μας πίκρανε είναι βαθιά κι ανεξερεύνητη και ξεδιπλώνει μιαν απέραντη γαλήνη.
ΣΑΝ ΠΙΣΤΗ
Ούτε κοιμάσαι ούτε ξυπνάς.
Βουλιάζεις σε αμμουδερό βυθό
εκβιάζοντας ζωή όπως την θες,
να σου χαρίζεται και νάσαι γι αυτήν
ο μόνος κι εκλεκτός της, ενώ η λαχτάρα
λαγούμια λαβύρινθους έφτιαχνε
κι έκαιε στα βάθη σου σαν πίστη
που δεν αξιώθηκες, παραπεταμένη
ανάμεσα στα μπιγκουτί της μάνας που
ούτε σε γέννησε ούτε σ' ανάστησε
φτιάχνοντάς σε καβάτζα και βιτρίνα
μοναχικής και ψεύτρας ζωής.
Ρ.Κ.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε...