Εσύ πετούσες
Εγώ φοβόμουν
Ελαττώματα άγια σ' ανάθρεφαν
και σ' έκαναν αυτό
που από πάντα αγαπούσα
Στο τέλος των επίγειων ημερών σου
δεν χρεώνεσαι
δεν μετράς χαμένα
Μένει η μυρωδιά σου στο δέρμα μας
τα λόγια σου καρφωμένα
στ' άσπρα μαύρα του πιάνου
κι ας μη καταλάβαμε ποτέ
ότι θεό έψαχνες και
τη ζωή μας άλλαζες
Θαρραλέος στρίμωξες το γέλιο σου
μέσα στον απέραντο κόσμο
Λαγοκοιμισμένες αράδες απόμειναν
στα βεραμάν χαρτιά σου
διεκδικώντας όσα δεν τόλμησες.
Ρ.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε...