Έκθετη και πιο ψεύτρα από ποτέ
τραβάει το κουβερτάκι της, μα τα
πόδια ξεπαγιάζουν γυμνά δεν τη
χωρά ο τόπος, κλαυθμοί μαύροι
ταΐζουν την κρυμμένη αλήθεια
που αχνοφέγγει δειλή στα παρασκήνια
και δεν τολμά πια στα μάτια να τη δει,
θρηνώντας το τέλος των φαντασιώσεων
σε μνήματα φτηνών απομιμήσεων ευτυχίας,
ενώ έμειναν οι ρόλοι χωρίς τα λόγια
κι οι χαρακτήρες εκκενώθηκαν
απομένοντας κύμβαλα κενά.
Ρ.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε...