Ρένα Κομνηνού, με το ε να
κοκοροφωνάζει, το μν άφωνο
κι άτονο να κρατά στο λαιμό
παράπονα και δάκρυα, ενώ
το ου μου, άλλοτε με γιουχάρει
κι άλλοτε ολολύζει κλαψιάρικο
κι ανάκουστο, έτσι που χρόνια
τώρα, είμαι εν συντομία αυτό
το Ρ.Κ. και δεν είμαι· δυο
γράμματα αρχικά από όνομα
που δεν διάλεξα, πανοπλία-όνομα
και κρυψώνα, πενήντα και βάλε
χρόνια υπάρχω πίσω του και
κανείς δεν με γνωρίζει.
Ρ.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε...