Στο λαιμό της κουρνιασμένη,
νικητήρια σαλπίσματα ονειρεύεται,
με την αγάπη παίζει και
στη θλίψη κολυμπά, πιο πολύ
μπάμπω-γριά παρά παιδί·
με τόσο χιόνι μέσα της
ζέστη ποτέ δεν είδε,
μ' έρημα κι άδεια τα έγκατα,
ολομόναχα κι ανούσια τιμωρημένα,
δημιουργεί κόλαση
κάθε μέρα απ' την αρχή,
παίρνει όρκους
μπρος σε θύμησες βαριές,
μορφάζει τo γέλιo,
κρύβει τ' αληθινά τα λόγια,
ντυμένη το ψέμα της
καραδοκεί να κάνεις το λάθος
άνθρωπος να νιώσεις,
για να υπογράψει
με βολή χαριστική,
το κόκκινο τέλος.
Ρ.Κ.
εικόνα: beth conklin art
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε...