Ήταν πολύ εύκολο,
τα γεγονότα είχαν δυνατότητες,
μπορούσαν να γίνουν συμφορές
με λέξεις που τους χάριζαν θεατρικότητα
και γεννούσαν αυτόματα δάκρυα κι άλλα δάκρυα
πικρά κι απλωμένα κάτω απ' όλη τη ζωή
να χαράζουν δρόμους μέσα από πόνους
και καημούς αιώνιους, αμάραντους,
για να την μπερδέψουν, να την παρασύρουν
στους κόσμους τους, να χάσει το δρόμο,
ξεβρασμένη στις ακτές των ολολυγμών,
να σπαράζει άδικα κι ορφανή από νόημα,
κλάψα για την κλάψα, αποφασισμένο
από τότε που ξεπουλήθηκε στον φόβο
κι όρισε τη μάζα όλων αρχηγό, εκεί
κλαίμε, εδώ γελάμε, αυτό 'νομάζεται έτσι,
τ΄άλλο αλλιώς, χαμένοι-κερδισμένοι,
όλα αφροί κι επιφάνεια, αφού τα νοήματα
κλειδωμένα χάθηκαν αύτανδρα, με τα
βάσανα και τους καημούς που άλλοι
για μας ονομάτισαν.
Ρ.Κ.
εικόνα:Sad eyes by Kristin Vestgard
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε...