Η θάλασσα που μας πίκρανε είναι βαθιά κι ανεξερεύνητη και ξεδιπλώνει μιαν απέραντη γαλήνη.
ΛΥΠΗΤΕΡΟ
Αυτή η αγκαλιά
οστά μόνο ήταν,
χέρια ικανά, δίχως
όραμα, νηστική
αγκαλιά, έρημη,
σκέτη χέρια ήταν,
με βραχίονες, ωλένες,
και πήχεις ακούραστα
σε κάθε δουλειά
χέρια, σε μπουγάδες
και γυαλίσματα,
ξεσκονίσματα,
τριψίματα, μαγειρέματα,
ζυμώματα, ραψίματα,
ικανά χέρια, μα
παντοτινά ορφανά
κι ανήξερα από
την αγκαλιά
και το χάδι...
Ρ.Κ.
εικόνα: Beth Conklin, a photographer and digital artist from Birmingham, Alabama
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε...