Με δάφνες στεφανωθήκαμε
κρατημένοι σφιχτά από τη
νιότη, αλωνίσαμε τα
χωραφάκια μας, βγήκαμε
στις αυλές και είδαμε τους
περαστικούς, κατοικήσαμε
παντού κι όλα τα ψεύδη
αναμασήσαμε, ονομάζοντάς
τα αλήθεια, απρόσεκτοι,
ξεχάσαμε τα περάσματα
να φυλάξουμε,
τα μυστικά να ξεριζώσουμε,
να μη προκάνουν να κάμουν
μέσα μας φωλιές
σφετεριστές και αρουραίοι ,
κρυφοί, παμπόνηροι,
σιγά κι αθόρυβα
με δόλο και σχέδιο
πήραν τη ζωή από τις μέρες και
τον τόπο της, πήραν ως και
τα λόγια από το στόμα μας,
με μαχαίρι κρυφό, λίγο λίγο,
ενώ εμείς κρατούσαμε
ανοιχτές τις αγκαλιές μας,
αυτοί αποκαθήλωναν κάθε
ιερό και όσιο πίσω
από την πλάτη μας.
Ρ.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε...