Στο μεγάλο δωμάτιο σε βρήκα
σκοτεινά, με τη σκόνη ξάσμα,
την οικειότητα Μις Χάβισαμ
σε λιωμένο βελούδο καναπέ,
τα σημάδια του "μαζί τριάντα χρόνια"
ψιχουλάκια να χαθούμε και
με άδειο το μυαλό, ωκεανό
τη νοσταλγία να μπουκάρει
στ' αμπάρια μου, με συγκίνηση
γλιτσερή, ζύμωσα την πίτσα όπως
σου αρέσει να την τρως,
ξεροψημένη και με τα τυριά
που προτιμούσες, το κόκκινο Cabernet
στο ποτήρι που αγαπούσες...
μεγαλόπρεπη τα πρόσφερα
με ψηλά το κεφάλι ενώ γνώριζα,
ότι η ώρα είχε έρθει να πεθάνω,
να ξαναγεννηθώ, κι οι αποσκευές
έτοιμες περίμεναν σκοτεινές
φτερά ν' ανοίξουν ....
Ρ.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε...