Αυτός ο λύκος
με τα σβησμένα δόντια
με κρατά σε
ακινησία βυθού
μαζί μου κι οι
άλλοι,
ο Α. ο Γ. η Μ. ο
Β...
κρυβόμαστε από πίσω
και του
χαρίζουμε
γκριμάτσες με δόντια
κοφτερά κι άλλοι με
τις σάρκες τους
ακόμα ανάμεσα, άλλοι
με γέλιο-θρήνο,
πρώτον για λίγη
αξιοπρέπεια θηρίου
και δεύτερον μήπως
και ξεχρεώσουμε
χρόνια μίζερα
φοβισμένα παιδικά
χρόνια και μέρες
που επιτυχώς
μας δίδασκαν μονάχα να
βελάζουμε...Ρ.Κ.060116
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε...