Τα κιτάπια τα παλιά μιλούσαν
Ταραγμένες κοφτές φράσεις
Λέξεις πικρές
Μνήμες βουλιαγμένες
Φουρτούνες
Κλάματα
Διωγμούς
Ζητιανιές...
Άμοιρη κι ολομόναχη
Γύρω δίνες
Το εγώ ρουφήχτρα
Πλάι σε τρυφερό παιδί
Ροδαλό με παχουλά μπρατσάκια
Αρχαία βάσανα πιπιλούσε
Ακόμα χάδια γύρευε και χατήρια
Δρόμο να κόψει
Να χαρεί να προκάνει
Να ξεκουραστεί
Σε μάνας αγκαλιά.
Ρ.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε...