Κλάψαμε κρυμμένοι.
Με τα βουνά ανάμεσά μας
και τους σκληρούς ανθρώπους.
Ολομόναχοι.
Φούχτες στο στόμα.
Φωνή τσακισμένη.
Κλειδωμένοι στα καμαράκια μας
πενθήσαμε χωρίς να φτάνει.
Αλαφιασμένοι από τα χτυπήματα
των ανυπόμονων που περίμεναν
στη σειρά να επιστρέψουμε
στα παλιά μας μάτια
στο γνώριμο γέλιο μας
στα πρόσωπα που ήξεραν
τα "κανονικά".
Ρ.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε...