Ω ασθενική και πλανημένη νεότης,
ακυρωμένες αποφάσεις στα
σταυροδρόμια σου κι οι ορίζοντές
σου μπουχτισμένοι από κουφάρια
ζωντανών-νεκρών υπερηλίκων,
χορτασμένων με το αίμα σου,
γεμάτα γέρικες φλυαρίες και
θρασύδειλες, άβουλες ελπίδες,
δάχτυλα σκελετούς, που λίγο
πριν το τέλος δείχνουν ακόμα
λάθος το δρόμο και το φταίξιμο
άδικο, ενώ ψεύδη-κορμιά νεκρών
ξεβράζουν οι θάλασσές σου και
τα όνειρα σου λιμοκτονούν κι
απλώνονται στα περάσματα με τις
φαρέτρες τους γεμάτες βέλη- ενοχές.
Ρ.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε...