Δυο γενιές ροβολάνε τα χρόνια μας,
όπου πίσω από κλεισμένες πόρτες
κι αταίριαστες ζωές, φτιάξαμε σπιτικό,
νιώσαμε καρδιά στα κεφαλόσκαλα
και με τα κλειδιά στην πόρτα
ανοίξαμε ψυχή ν' αρμενίζει, φίλη
των πιο βαθιών τοπίων, καλοδεχούμενη
σε δαντελένιες αγκαλιές πουπουλένιων
μαξιλαριών, με λόγια, με σιωπές,
αδελφωμένες και καθαρές, δίχως πρέπει,
χρήσεις και χρεώματα, πάντα παρούσες
στα δύσκολα κι αλλόκοτα ταξίδια, παρέα
μια εφηβεία κι ένα γάμο αναστήσαμε και
μαζί είδαμε τις αποκαθηλώσεις των ηρώων,
με το τραπέζι μας πάντα γεμάτο
και τα καλούδια μας πολλά.
Ρ.Κ. 091216
της Β.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε...