Πολλή δύναμη ήθελε να μπεις
μέσα στον χείμαρρό της,
στο ροδάνι της γλώσσας της,
στην τάχα μου χαριτωμένη
αυθαιρεσία της και την
πέτρινη-πύργο επιμονή της,
γεμάτη άστατες πεθυμιές,
φλάμπουρο τον έρωτα,
να αθωώνεται άσκεφτη κι
ανάλλαχτη, πατώντας
στο πτώμα σου.
Ρ.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε...