Η θάλασσα που μας πίκρανε είναι βαθιά κι ανεξερεύνητη και ξεδιπλώνει μιαν απέραντη γαλήνη.
ΜΟΝΗ
Οι φίλοι μακριά κι εσύ, σε απόσταση άλματος ξυλοπόδαρου, στην άλλη άκρη, μόνη συντηρώ τη φλόγα τη μικρή, τα στοιχειωμένα λόγια, την αφή που πηγαινοέρχεται ξένη, τους κώδικες τριάντα χρόνων ζωής...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε...