το άλλοθι

Αυτό  που δεν σου καίγεται καρφί

κι εγώ περιμένω πάντα στην πόρτα

γυμνή ψυχή με ψίχουλα στα νύχια,

αυτό το delete σε όλα, παλιά και καινούργια, 
αυτή η αναίδεια, η γυρισμένη σου πλάτη

το κούρνιασμα σε όλο το κρεβάτι μας

το εμβρυικό σου δίπλωμα, η πεθαμένη αγκαλιά, 
η άδεια αφή, το που σε πας αλλού

μακριά από μας.... ήρθ' ο καιρός του πια

να σταματήσει νάναι το ΑΛΛΟΘΙ, 

που τα δάκρυα αντί γι’ αγάπη

ανάγκη έχουνε και φόβο,

που οι μέρες άδειο δωμάτιο,

σφήνωσες μέσα τους,

εκβιάζεις και πας.

Ρ.Κ