ΘΕΑΤΡΙΚΟΝ

Το έργο δεν στήνεται 

το καστ οι ίδιοι κι οι ίδιοι, 

ο προϋπολογισμός χαμηλός, 

της φτώχιας… το σενάριο 

χιλιοειπωμένο οι πρωταγωνιστές

στα παρασκήνια σκοτεινά 

και μουλωχτά στα ψιθυρίσματα

το υποβολείο αργεί κι αυτή  

όλο τις ατάκες της ξεχνάει...

Ποτέ δεν ήταν εύκολο

ποτέ δεν ξεδίψασε σε τούτο το πηγάδι 

και το λιγοστό νερό πού βρεξε τα χείλη της

ήταν τη στιγμή που πνιγόταν βουλιάζοντας..

Κι από τον πάτο μόνη της σύρθηκε 

στα τοιχώματα της τρύπας της

μπάλωσε τα φορέματα, ξανάχασε τα λόγια,

δε βρήκε ποτέ τις λέξεις, 

κήδεψε μία μία τις χαρές της....

Και το κόκκινο όλο του έρωτα, της φωτιάς, 

της φλόγας και του πάθους, ήταν

μόνο το αίμα της...

Απέναντι ένας κακός χορός γερόντων

με βλέμμα παγωμένο 

με κρύα αγκαλιά, σκληρή, κοκαλιάρα...

Η ζωή έφυγε, οι τρύπες χάσκουν

δεν προφτάνει να μπαλώνει

τα νήματα τέλειωσαν, μαζί και τα νοήματα...

Περιφέρεται σε δωμάτια άδεια

διαλύει ψευδαισθήσεις, επιθυμίες

κατορθώματα... όλα λιάδα στο διάβα της.

Το έργο δεν στήνεται...

                 Ρ.Κ.