ΧΩΡΙΣ ΖΩΗ

Αναμαλλιασμένο 
Με βουερή ανάσα 

Το κοντινό αλσάκι-ούτε δέκα δέντρα

Παγωμένα

Ορφανά από βλέμματα

Ολομόναχα στενάζουν

Χώμα άσπρο και ξερό, χωρίς ζωή

Περιμένει άνοιξη βραδυκίνητη, προδομένη

Θάνατοι παραφυλάν αχόρταγοι

Μουσικές προσπαθούν χώρια απ’ την ψυχή τους

Ψεύτες χαρωποί δίχως άδεια

Αυθαίρετοι και ντροπιασμένοι

Χωρίς στάχτη να μας ξαναγεννήσει

Με τα φτερά διπλωμένα σαν δάχτυλα 
Σφιχτά

Και τα διλήμματα απλωμένα 
Να κλείνουν το δρόμο.

                                    Ρ.Κ.