Ποδοπατημένοι δεσμοί,
άνιωθοι κι απόντες,
τη συνηθίσαμε την ορφάνια
να δηλητηριάζει με απουσία τη ζωή,
με δίκιο γι όλους που κανένας δεν θα βρει,
χωρίς οικογενειακό τραπέζι, χωρίς χώματα
να παίξουμε κι αυλή να κρυφτούμε,
ολομόναχοι, άκληροι,
ντροπιασμένοι.
Ρ.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε...