Η θάλασσα που μας πίκρανε είναι βαθιά κι ανεξερεύνητη και ξεδιπλώνει μιαν απέραντη γαλήνη.
ΑΙΩΡΟΥΜΑΙ
Στις άκρες Των γκρεμών Έφτασα. Τα μισά μου πόδια Χάσκουν στο κενό. Έσκασαν μπουμπούκια Τα φτερά Στις πλάτες μου. Μα με ριζώνει Ο φόβος Κι αναποφάσιστος Αιωρούμαι. Ρ.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε...