Με τα μάτια καταπίνω το νερό
ρυθμικά πάω κι έρχομαι, φωτιές
στην πλάτη τρέχουν, ψύχρα
που κατακαίει κι οράματα παράξενα
με προσευχές σε κλειδωμένα δόντια
και συνάψεις μαραζωμένες
να μην παίρνουν μπρος με τίποτα,
βαριά η ψυχή δεν επιτρέπει,
μένεις εκεί να υπογράψεις την συνθήκη,
σκυφτή, νικημένη, με βουνά ντροπής
φορτωμένη.
Ρ.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε...