ΑΝΤΙΔΩΡΑ

Δρόμος έγινες ξανά και δώρο
σε ησυχία ουρανού ξαποσταίνεις
φεύγεις απ' το κάδρο
ποτίζεις ουσία τις στιγμές
ακατανόητος
επιμελής
σοβαρός
επίμονος
ερωτεύεσαι με πάθος τη σιωπή 
μοιράζεις αντίδωρα
ενώ εμείς
έκπληκτοι
αθωονόμαστε.
                    
                         Ρ.Κ.