Λύπη παχιά και μαλακή σαν γρασίδι,
από άκρη σ΄άκρη απλωμένη στις μέρες
και τις νύχτες μας, περήφανη κι αδιάλλακτη,
από την πρώτη την ανάσα μαζί σου,
την πότισες, την τάισες, την ανάστησες
χρόνια, φίδι στον κόρφο σου, την έμαθες
παραλλαγή και την έντυσες φόβο κι όπλα,
κουβέντες σκληρές, βλέμματα μοχθηρά και
μαύρα ληστή-ζητιάνου και βασιλιά-
λύπη-κακούργημα,
"ρύσαι ημας από του πονηρού".
Ρ.Κ.
εικόνα: Izabella Sapuła Photography
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε...