Χρόνια παιδικά, κουφωτά παράθυρα
μυρωδιά παρκετίνης και φλιτ,
μεσημεριάτικοι ύπνοι ψεύτικοι,
χρόνος που σέρνεται ζητώντας
δικαίωση, νύχια δαγκωμένα και
κάλοι στον παράμεσο από σκληρό
μολύβι, ο πατέρας ήσυχος,
λιγομίλητος με βλέμμα γεμάτο λόγια,
δεν τον χαρήκαμε κι αργά πολύ
τον πενθήσαμε, ενώ η μάνα,
γερνάει αδέξια κι αδικαίωτη
μας βάζει ακόμα δύσκολα σε δικό της
‘ταν ή επί τας’, κλείνει σπίτια και
ληστεύει απ’ την αρχή, με το
θράσος νόμου φυσικού,
χρόνια παιδικά κι ορφανή
ενηλικίωση, μαγκούφα
άκληρη και λαθραία.
Ρ.Κ.
εικόνα: THOMAS WOLFE - "you can't go home again" (1900-1938)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε...