Καλοσύνη καταφύγιο
καλοσύνη φάντασμα,
σεσημασμένος παγαμπόντης
πενήντα χρόνια την μεγάλωνε
με νανουρίσματα θολά
σε κούνιες που την κούναγαν
και φίδια που την έζωναν,
ένα ναυάγιο καλοσύνη
μοχθηρή και σκληρή,
ζωή ζητούσε, κρυμμένη
στα σκοτεινά ασύνειδα
ζούσε και μακροημέρευε
στήνοντας παγίδες
διφορούμενες και μ' όλων
το μέρος, ενώ το μερτικό της
το ιερό το γεννησίμιο της
ολοένα λιγόστευε κι εκλιπαρούσε
φτωχό κι αδύναμο για ένα
κλαδί ειρήνης, μια στάλα
αγαθής προαίρεσης, να πάψει
ο πόλεμος, ν' απλωθεί η καρδιά.
Ρ.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε...