Δάκρυα ντροπαλά ρυάκι φωτιά που κατακαίει,
λύπη βασιλιάς, πύργοι στην άμμο συντρίβονται,
θέατρο και θεατής εσύ, η ώρα σου ήρθε, σήκω
από τα στρώματα μικρούλα, χάϊδεψε το θηρίο,
φιλιώστε, μάζεψε τα ψιχουλάκια για το δρόμο
κι ώρα καλή θ' αναδυθεί απ' τα χαλάσματα, μια
μοίρα καλή κι άξια, για τον καιρό που ζεις και υπάρχεις
σε βυθούς αποτρόπαιων μηχανισμών κι άλυτων
μαθηματικών πράξεων που δεν εξισώνονται,
παρά μόνο με την άγια επινοημένη σου προσπάθεια
να μη δεις, να μη καταλάβεις κι εντός τειχών από ψεύδη
να φορτωθείς παραμύθια εκατό φορές το μπόι σου και
πράξεις χριστιανικές κι ατελέσφορες με μηδενικό πηλίκον,
ανυπεράσπιστα φτωχικά αθροίσματα, πονηρούς
διαιρέτες και διαιρετέους ξεπουλημένους
στον πανικό δειλών και φοβισμένων αποφάσεων.
Ρ.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε...