Η αγκαλιά μύριζε ψωμί,
τα χάδια μελτεμάκι
σ' έπαιρναν απ' των
ελλείψεων τις ακτές
στ' άφθονα πελάγη
και νεοφώτιστη γύρευες
και ξαναγύρευες
με ορμή και πάθος,
μ' επιμονή και μ' εμμονή
τα νανουρίσματα και
τις οφθαλμαπάτες,
μωρό ανήσυχο και
κακοποιημένο, μωρό
αόρατο στο βιαστικό
πηγαινέλα μισερών προγόνων.
Ρ.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε...