Το αίμα σου πίσω δεν το πήρες,
τόδινες μέρα τη μέρα
με αντάλλαγμα λίγη "κανονικότητα"
και λίγο ακόμα "μέσο προσδόκιμο όρο",
ενώ την καρδιά σου κορόιδευες
γεμίζοντάς την μπαλονάκια-φούσκες,
εκεί που έλειπε αυτό που δεν έλεγες
να νιώσεις, αυτό που δεμένη την κρατούσε,
σκληρή, πετρωμένη, άδεια, με το αίμα της
παραστρατημένο και διόλου αθώο,
σε κουβάρια σωρό από ανείπωτες λέξεις,
αχάραγα ξέφωτα, δίπλα σε μνησίκακα
κουφάρια, στουμπωμένα παράπονα,
μοχθηρές σιωπές και αγώνες άτιμους
μέχρι θανάτου· υπερεκτιμημένη ανημπόρια,
στρατευμένη στο βωμό ενός άχαρου κέρδους
κι οι άνθρωποί σου εχθροί, ζωές ανεκπλήρωτες
που ζητάνε και δεν δίνουν, χρεώνουν
σε άλλων πλάτες τα βάρη τους και
περιμένουν δικαίωση αντίξοη.
Ρ.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε...