Αφήνετε ήσυχα τα δάκριά μου;
την καρδιά μου απείραχτη κι
ακύμαντη; τα κλάματα για τις
παλιές αγάπες, δεν ξεπλένουν,
είναι μοχθηρά, υστερόβουλα,
αδύναμα, γεμάτα έλλειψη κι ανάγκη,
δίχως δρόμο, εγωϊστικά, ατίθασα
κι άνοστα, άρρωστα δάκρυα,
λίμνες φτιάχνουν, βουνά απάτητα
καθρεφτίζονται, ενώ ο δρόμος είναι
αλλού και είναι πάντα μέσα σου.
Ρ.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε...