Διωγμένη κι αξόδευτη,
σε αιώνιο καραούλι
μη σε αλώσει η νοσταλγία,
μην άθελα και μ' όλο σου το είναι
προσκαλέσεις τα δάκρυα
και τις παλιές αισθήσεις
που αναστημένες
σε κούνιες ψευδαισθήσεων,
ζωντανεύουν πατρικά φαντάσματα,
με παλάμες τεράστιες ανοιχτές και
σκοτεινές έρμες αγκαλιές ...
Ρ.Κ.
2/2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε...