Συναίσθημα βαρύ, πηχτό, κόκκινο,
σε τραβάει κάτω σε βυθούς λασπώδεις
και νερό γλυφό, σου φορτώνει
σαμάρι- καρδιά ψεύτικη και πόνους βωβούς,
δάκρια υπηρέτες από παντού συνδράμουν
ν' αναδείξουν τα ψεύδη γι' αλήθειες, για κείνα
που χάθηκαν και για όσα προσπέρασαν
κι αναγορεύεσαι πάλι θύμα πρωτοσέλιδο,
ξεστρατισμένο κι ένοχο, στα γόνατα να νταντεύεις
τα φαντάσματα άπιαστα κι αφηρημένα,
όσο ψάχνεις τα διαμάντια σου στης κακομοιριάς
τον κινούμενο βάλτο, που τάχα σου στέρησαν
εχθροί-θεοί σε χρόνο ψεύτη, που παρελθόν
ονομάτισες και μέλλον, αφού τυφλοί,
ζώντας από συνήθεια, αισθηματίες ανόητοι
δίχως τώρα, στα κλάματα μέσα σουρνάμενοι
ψάχνουμε γλυκερές ιστορίες, πιστοποιητικά
ενός άδικου δίκιου, που στέκεται στον λαιμό
κι εμποδίζει το βλέμμα να κοιτάζει, βλέποντας
τη ζωή με το ιερό της τώρα που κραυγάζει,
όσο το προσπερνάμε σαν ανάξιο τίποτα.
Ρ.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε...