Βουτηγμένη ως τον λαιμό στο παρελθόν
γυρεύει νίκες μπαγιάτικες με λόγια ερειπωμένα
και μικρά χατήρια, γυαλίζει μισερά επιχρίσματα
και σαν χάνει τους ειρμούς ζητάει τη βοήθεια
ενός κοινού, που χρόνια τώρα να μεγαλώσει
δεν μπόρεσε, με ζωή αναλωμένη σε σκετσάκια
κούφιων λόγων και όλοι ένα γύρω σακάτηδες
σε Αυλή των Θαυμάτων και ζητιάνοι ψεύτρας
αλήθειας-μασκαρά, παραμένουμε εκεί,
επιμένοντας να καταπίνουμε τοξικά κατάλοιπα
στερήσεων και αγγελικών προθέσεων ξεπεσμένων
σε αέναη αναγκαιότητα, ενώ σε κρεβάτια
με μαλακά καρφιά απιθώνουμε για χρόνια μια
καρδιά γωνιώδη, ανήξερη από χάδια και νανουρητά..
Ρ.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε...