Αληθινά, βαθιά βαθιά
τα παράπονα γεννιούνται κι
ανασταίνονται,
στους καθρέφτες της βασιλικής
μοναξιάς μου πνιγμένα τα φίδια μου
ενώ κρατώντας τ' όμορφο κεφάλι σου
έξω απ' το νερό, μακριά σε πήρα
από τον μαινόμενο όχλο
και σε αθώωσα,
χαρίζοντάς σου βαριές σαν πέτρες
ενοχές,
προπατορικές και άπληστες.
Ρ.Κ.
04 01 2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε...