Οι γάμοι μεγάλοι,
φορούν τα γυναικεία τους,
απλώνονται σε σκαλιά
εκκλησιών, κάθονται νωχελικά
και τάχα μου ξέγνοιαστα
μπροστά σε φωτογραφικά
ντεκόρ, υποκρίνονται πως
δεν ξέρουν, με την ελπίδα-μούμια
και την απατηλή βεβαιότητα
ότι αυτοί, είναι δήθεν καλύτεροι
από τους άλλους και η ζωή
έχει την υποχρέωση
γι' αυτούς να φτιάξει
το παραμύθι αλήθεια.
Ρ.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε...