ΔΩΡΑ ΑΔΩΡΑ

Τα χαρτιά πλουμιστά, γυαλιστερά
μιλούσαν με τσιριχτές φωνίτσες
καθώς τα τραυμάτιζες σκίζοντάς τα
σε κομμάτια - κι όχι ανυπόμονα,
για νάβρεις δίκιο ότι η περιέργεια
σ' έσπρωχνε σε τέτοιες βιαιότητες,
όχι, καθόλου, τα δώρα το ήξερες,
δεν αφορούσαν ποτέ εσένα, ήταν
κι αυτά χαμένα από αιώνες, στο
πολύλογο αβυσσώδες του ασυνείδητο.
                                    Ρ.Κ.

εικόνα:Christian Schloe