Η θάλασσα που μας πίκρανε είναι βαθιά κι ανεξερεύνητη και ξεδιπλώνει μιαν απέραντη γαλήνη.
ΕΤΣΙ
Χίλια τα σημάδια ήταν,
φανερά κι αφανέρωτα,
που κραύγαζαν άφωνα
μικρές λεπτομέρειες
αδιόρατες απροσεξίες
αυθάδεις κι ανυπόστατες
σιγουριές, λόγια στον αφρό
των ημερών, ελλείμματα
και περισσέματα, άκυρες
στιγμές, ρόλους άκαμπτους,
μέρες βαριές, μέρες φωνακλούδες,
άγριες μέρες και μέρες ησυχασμένες,
μπουκωμένες τα παραμύθια τους
σκασμένες στα ψέμματα,
παραπεταμένες αφού κανένας
δεν τις έπαιρνε στα σοβαρά,
ζωή για το θεαθήναι, απλωμένη
σε βιτρίνες, στολισμένη με πόζες
και ατέλειωτες τσαπατσουλιές,
λαχταρούσαν χωρίς να εκτιμούν,
μπαλώνοντάς τα όλα όπως όπως,
ένοχα και δίχως απαλλαγές.
Ρ.Κ.
εικόνα: Dino Valls
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε...