Παίξαμε με τον θάνατο ανοιξιάτικα,
κλάψαμε σε θλιμμένες πομπές δακρύων,
αταίριαστοι, ακατάλληλοι κι ανήμποροι
Παπαδιαμάντη να νιώσουμε
πουληθήκαμε, κηδεύοντας θεούς
έξω από μας, σε έτοιμα δράματα,
τα κεράκια μας τα κάψαμε και
το φως τους φυλάξαμε με παιδική
και φταίχτρα αθωότητα,
το τέλος βαρύ δεν τ' αντέξαμε,
ανάσταση δεν μας φτούρισε,
με τη χαρά της τα βρήκαμε μπαστούνια,
χάσαμε την αιτία της και λόγο δεν
βρήκαμε να μείνουμε στους λειμώνες της.
Ρ.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε...