Χάρη χρωστώ στις λέξεις
που με σηκώνουν από
φρεσκοσκαμμένα μνήματα,
ροβολούν στα μέσα μου,
χτυπάνε στα μηνίγγια,
στριμώχνονται στον λαιμό,
ουρλιάζουν στα κλειστά τα
χείλη, ψιθυρίζουν και μιλούν
όλες μαζί ήσυχες, αραδιάζονται
στα χαρτιά με τη σειρά τους
υπομονετικές και καλότροπες,
παίρνουν τις πληγές στους
ώμους τους, κουβαλούν απορίες
αναπάντητες σε θάλασσα οργή,
έκθετες αρμενίζουν
κι αλλάζουν τη χημεία του κόσμου.
Ρ.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε...