Χρεία να στραγγίξει αυτή η λύπη
που διαβρώνει το μέσα μέσα,
πέτρα κρύα από βυθό φερμένη,
φυτρωμένη βρύα και γλίτσες φύκια
πλακώνει τις στιγμές, μαρτυρά
το ατελεύτητο των προσδοκιών,
το πικρό ρίγος των αναγκών,
το αμετάκλητο της ψυχοφθόρας
χρήσης των θαυμαστικών,
εκεί όπου είναι θαμμένες
στιγμές από μέρες παλιές.
Ρ.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε...