Χαμηλωμένα κρατώ τα μάτια,
να δω δεν θέλω τις φωτογραφίες,
δεν τις συμπαθώ καθόλου, ψεύτρες
και φιγουρατζούδες διαλαλούν
ξεδιάντροπα χωρίς ίχνος διακριτικότητας
στιγμές που δεν ήσουν εσύ, αλλά άλλος
που είχε τα μάτια και τα ρούχα σου
μα όχι εσένα, όχι εμένα, τόσο
χαρούμενη...με γέλια στο στόμα,
φορτωμένη νιάτα, ψευδαισθήσεις
κι έναν πελώριο μπόγο από ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ...
δεν τις θέλω σώνει και καλά να μου
θυμίζουν και να μου ψιθυρίζουν
αλλόκοτα πράματα για φιλιά
κι αγκαλιές και χρόνια παλιά
κ ύστερα είναι πλαστές όλες τους
γιατί εγώ δεν είμαι αυτή που δείχνουν
καμμιά ευθύνη δεν έχω για δεκαετίες
πριν από το τώρα μου, όλα σβήστηκαν
στη δίνη του χρόνου, παράλογη εικονικότητα
είσαι όπως μου μάθανε, άλλοι βάλανε
τις λεζάντες κι ένα υπάκουο μωρό
αποστήθιζε ό,τι θέλανε κι έτσι
συντηρείται ο κόσμος αυτός με
τις φωτογραφίες μας και τις ιστορίες μας...
Ρ. Κ. 170216
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε...