Οδύνης ευχαρίστηση,
πόνος σουβλερός, αναδυόμενος
απ' τα μύχια και μόνο
μια στοιχειώδης δικαιοσύνης
αίσθηση τα συμβιβάζει και τα ζυγίζει,
κρύβει το "ας πρόσεχα" προσεκτικά,
στα νύχια μπαίνει-βγαίνει στο παλιό
και στο τώρα, αφουγκράζεται
τη σιωπή τη μέσα και
ενηλικιώνεται οδυρόμενη.
Ρ.Κ.050116
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε...