Η θάλασσα που μας πίκρανε είναι βαθιά κι ανεξερεύνητη και ξεδιπλώνει μιαν απέραντη γαλήνη.
να βολεύουν τις αναμνήσεις…
Τόνιωσε το τέλος, αγέρας έπαιζε ανάμεσα στα δόντια του, αμηχανία βροντούσε τα παντζούρια στ' άδεια παράθυρα. Οι ενοχές γκραβούρες πολύτιμες στην ερημιά τοίχων με ενθύμια φτηνιάρικα να βολεύουν τις αναμνήσεις…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε...