ΝΙΚΑΣ ΠΑΛΙ













Πάλι νικάς
αφού εγώ ολημερίς κι ολονυχτίς
από τα ρόδα αφαιρώ τ' αγκάθια,
άλλοτε χειρουργικά
με σεσημασμένη προσοχή
σε άνυδρα τοπία
κι άλλοτε ανταριασμένη, αλλόφρων
με το αίμα τρέφομαι
με μια λύπη βαριά, μυστηριώδη,
που ζυγίζει, μετρά, θυμώνει,
συνθηκολογεί, πνίγει
τις θύμησες
που ξεφαντώνουν αναιδείς
όπου τους κάνει κέφι,
με  λόγια άλλα από την αρχή
Νικάς πάλι
σιωπηλός κι ήσυχος νεκρός, 
ανήξερος,
όπως κι όταν ο αγέρας
σου έφτιαχνε ανάσα
Νικάς ξανά
εμένα, τις ερωτήσεις, την απορία.
Σου φτάνουν πάλι όλα
όσο εμείς ισιώνουμε τα τσαλακωμένα μας χαρτιά
μπας και προκάμουμε νάβρουμε δυο άκρες καθαρές
ν' απιθώσουμε τα λόγια μας
ματαιόδοξοι και ματαιόπονοι


                                     Ρ.Κ.






 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

σχολιάστε...