Φθορά βασίλισσα κι αρχηγός
Μέρα τη μέρα προελαύνει
Δρόμοι βουνά γκρεμνοί
Μαλωμένο το πείσμα
Νάνος δύναμη πασχίζει
Η ανάσα αποσύρεται
Κουλουριασμένα μέλη από χαρτί
Όλα νοτίζει το παράπονο
Άχαρο κι άχρηστο
Χαμένο σε βαλτοτόπια σύγχυσης
Με βλέμμα θολό
Κι ότι κεφάλι σήκωσε, σήκωσε...
Τα σκιρτήματα κι οι εγέρσεις μένουν πίσω
Καιροί ταραγμένοι
Το γέλιο από την άλλη όχθη
Καθρέφτη δε θολώνει
Οι ουρανοί το 'χουν αγκαλιά
Μετάβαση δειλή κι ασυντρόφευτη
Σκοντάφτει σε κουράγιο μούμια
Οι κορφές στο χώμα και
Τα περήφανα δώρα
Εγκώμια ανόητα
Τίποτα δεν προκάνουν
Χωρισμένα από το θάρρος
Ξεχασμένα σε σκότη σιωπών
Αιφνιδιαστικά σούρνονται εκεί
Που ξεπουπουλιασμένο το αριστερό μου το φτερό
Αμήχανο με περιμένει...
Ρ.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε...