Κληρονομιά είχε της μάνας τη ματιά, που τον έκοβε από μακριά με γερμένο το κεφάλι και πάντα ελλειπή και ολολίγο τον έκρινε. Το ίδιο αυτό βλέμμα το είχε με τα χρόνια εξελίξει, αφού πρώτα τόκανε δικό του. Το διάνθισε μ' ένα αδιόρατο, μ΄ένα μόλις τόσο δα χαμόγελο, μια υποψία στις άκρες, στις γωνιές των χειλιών, περισσότερο λιγάκι από το δεξί το μέρος - τσάκιζε και δίπλωνε η γραμμή των χειλιών, έφτιαχνε μια εντελώς δικιά του γκριμάτσα, που 'σπρωχνε λιγάκι το ροδαλό του μάγουλο κι ολάκερη τούτη η έκφραση, τον έκανε μυστηριώδη, χαριτωμένα πονηρό και... πολλά υποσχόμενο. Αυτό το μισογέλιο με τη ματιά του μαζί, τα όμορφα μάτια με βλεφαρίδες ονομαστές από τα πολύ μικράτα του -στον δρόμο λέει η μάνα την σταματούσαν για να δουν το...αφύσικο των πυκνών του κλαδωτών- έφτιαχναν σύνολο ενδιαφέρον κι όμορφο, θεωρώντας τον οι άνθρωποι όλοι ανεξαίρετα, "ωραίον άντρα", "συμπαθητικό άνθρωπο", "καλό παιδί", "έξυπνο"..ταμπέλες πιασάρικες πούφτιαχναν... αυλή.
Αυλή ναι, κυρίως γυναικεία κι επειδή το πρότζεκτ είχε φιλική λαϊκή απογευματινή και ήταν καλός στο ν' ακούει -παιδιόθεν, με τα μάτια χαμηλωμένα κέρδιζε χρόνο για ανασύνταξη- διέθετε κι ένα μοναδικό εγώ, που το έντυνε και το εξωράιζε να δείχνει με όλων το μέρος, συντρέχτης και φιλικώτατος σε ένα πρώτο στάδιο κι επίπεδο, οι δε γυναίκες συνοδεύονταν σχεδόν πάντα, από συζύγους, εραστές, συγγενείς..ότι νάναι, υπήρχε άφθονο κλίμα εμπιστοσύνης, φιλικό κι όλοι πρόθυμα έπαιζαν κι έκαναν τα πάντα, έμπαιναν σε πρωταγωνιστικούς ρόλους και ρολάκια απλά για να μπορούν να βουτάνε για λίγο στην αμμουδερή του γοητεία, μια αιώνια προστατευμένη αμμουδιά με γλυκερά ακίνδυνα κυματάκια να πηγαινοέρχονται, με παντοτινά ηλιοβασιλέμματα, ματιές που έδιναν άλλα νοήματα στα λόγια, πολλές αγκαλιές, φιλικές, φιλικότατες κι αυτές, με γυναίκες όλων των ειδών, ηλικιών και τύπων και άντρες το ίδιο, τους κέρδιζε κι αυτούς, χρήσιμος πολύ κι έξυπνος στα τεχνικά, στα πολιτικά και τα κοινωνικά...ακόμα και η εξ αίματος θυγατέρα είχε ενταχθεί σ' αυτό το παιχνίδι περιφερόμενης γοητείας κι άνοστης τρυφερότητας, διανθισμένης με ατάκες τηλεόρασης και χιούμορ εύκολο, στο πόδι...
Το ψυχαναλυτικό φόρτε του ήταν οι συνομιλίες και τα μικρά του μονόπρακτα με μαμάδες, πεθερές, συμπεθέρες, θειές, εξαδέρφες...κι εκεί αεράτος και με λόγια γεμάτα ασφυκτικά με μπηχτές και πάντα με μια πρέζα γοητευτική ειρωνεία, στριμώχνονταν όλα ν΄αποδείξουν τα προειλημμένα συμπεράσματά του, που η γκάμα τους ήταν μικρή κι επαναλαμβανόμενη, αποτελούμενη από κουτές γενικότητες και κρίσεις για αιμοδιψείς μανάδες, που τρώνε τα παιδιά τους και παιδιά που τα θέλουνε και τα τραβάνε, κι όλες κι όλοι κουτοί κι ανόητοι και καλά να πάθουν. Η σιγουριά του και το μονοδιάστατο των συλλογισμών του, έμοιαζε να κατατρέχει σαν κατάρα γρουσούζικη τ΄ αποτελέσματα, σε σημείο που όλα να δημιουργούνται και λαοπλάνικα να φαίνονται όπως εξ αρχής σχεδόν αυθαίρετα τα περίγραφε!
Κανένας τους σ΄αυτήν την πρώτη αρχή δεν ένιωθε την υποτίμηση που έσταζαν τα βλέμματα κι οι ομορφιές του και τα ροδαλά του τα φρεσκοξυρισμένα μούτρα. Με σχόλια έξυπνα, που είχε μάθει να κατασκευάζει γρήγορα γρήγορα, εύστοχα και ταιριαστά στη βαριά σκιά της απορριπτικής μητέρας και που όλα στο βάθος μιλούσαν μόνο για τον ίδιο, κατά το "εξ ιδίων τα αλλότρια", τους έπαιρνε όλους με το μέρος του, ανασφαλείς οι περισσότεροι, που προσπαθούσαν να του αποδείξουν ότι κάνει λάθος, κάποιοι του ανταπέδιδαν τις πάσες, σ' ένα τένις υποτίμησης, αριστοκρατικό και αεράτο. Λάκκος λεόντων με αέρα φρέσκου κι αριστοκρατικού...γκαζόν, όπου το ίδιο αεράτα, τα λόγια-όπλα, άφηναν πτώματα στο πέρασμά τους!..
Μ' εκείνα και με τούτα, η ζωή διάβηκε μισόν αιώνα και βάλε κι ο ίδιος ακόμα δεν κατάλαβε ότι τα χαρτιά του, όπου κι αν έκοβε, τύχη και κέρδη πρόσκαιρα τούφερναν, ίσα να την βγάζει, ενώ σκέπαζαν και σκέπαζαν πληγές βαθιές κι όλο τον τρόμο του να μην καταλάβει κανένας, πόσο λίγος ένιωθε, πόσο εκείνο το μητρικό βλέμμα, μια φορά τον μέτρησε, αλλιώς τον ήθελε, του γάμου της τα μαύρα τού φόρτωσε κι ως τα σήμερα το μεταξύ τους, μια σχέση γεμάτη απωθημένα, ανάγκες,
μια πληγή χαίνουσα...ασυγχώρητη πορεύεται στα γνωστά της τα λημέρια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε...