Η θάλασσα που μας πίκρανε είναι βαθιά κι ανεξερεύνητη και ξεδιπλώνει μιαν απέραντη γαλήνη.
ΝΕΡΑ
Ακίνητο, ήσυχο μεσημέρι Ο ήλιος χίλια φώτα Η θάλασσα αδελφή Τα δέντρα σιγούν Μικρές φωνούλες ζωής από δω κι από κει Τ' ανυπότακτα εντός Ο ορίζοντας εχθρός Σύγχυση Κι ο θάνατος; Στο νύχτωμα ονειρεύτηκε ότι τα πατώματα ξεχείλιζαν νερά.. Ρ.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε...